Bilgiye giden yol
Bugün size Netflix’de yayınlayan “Bir Başkadır” isimli diziden bahsedeceğim. Dizinin ismi bana 1974 yılında meşhur olan “Memleketim” isimin şarkının bir dizesini hatırlattı. ”Bir başkadır benim memleketim” Dizinin ismi sanki bu şarkıya bir nazire gibi duruyordu. Dizi ülkemizden bir kaç kişinin
Devam
Tütün kokusu ile rakı kokusunun karıştığı küçük oda gereğinden fazla ısınmıştı. Evin küçük penceresinin soğuktan camları buharlaşmıştı. Buğulanmış camlardan Marmara Denizi gözükmez olmuştu. Zeytinburnu açıklarına demirlemiş kum kosterlerini görmek için üzerimdeki orlon kazağımı cama sürdüm. Turuncu renkli kazağımın içine giren
Devam
Eski Ankara fotoğrafları hakkında bir sosyal medya platformunda yaptığım paylaşımlar bana uzun yıllar öncesi geçirdiğim Ankara günlerini hatırlattı. Kendimi tanıtayım. İsmim Kemal Mehmet. Yaşım 48. Yeşil gözlü ve uzun yüzlü biriyim. Saçlarım kısa ve kumral. Kaşlarım aynı bir halı gibi
Devam
“Zararlı bir maddenin yazısı mı olurmuş canım?” dediğinizi duyar gibiyim. Aslında olmamalı da. Tabii ki burada tütün güzellemesi yapmak gibi bir niyetim yok. Konu anılar olunca ve sağlığa zararlı da olsa bu madde hayatımızın bir parçası olmuşsa, o zaman konuya
Devam
Küçüklüğümden beri Matematik derslerini hiç anlamadım. Anlamadıkça, bilemedikçe üstüme gelen ve bağırıp çağıran ebeveynlerimin sabırsız ve sevgisiz tepkileriyle bu dersten nefret ettim. Nefret aslında korkunun bir ürünüdür. İçimizdeki korkunun tetiklediği bir kara noktadır. Korku kızgınlığı, kızmak ise nefreti getirir. Nefret
Devam
Martıların çığlıkları hiç durmuyordu. Boğazdan gelen nemli soğuk hava üzerimdeki kapüşonlu paltonun dikişlerinden girip beni üşütmeye devam ediyordu. Sürekli denizin içine girip çıkan balık ekmek teknelerinde yana lüks lambaları gölgelerini kararmış denize vuruyordu. Teknede çalışanlar yağda kızarttıkları palamut balıklarını büyük
Devam
Bir kaç gündür farkında olmak ve meditasyon hakkında bahsediyorum. Bugün de bunun bir parçası olan “Nefes Almak” ve bu nefese kendini odaklanmaktan bahsedeceğim. Zihnimizi nefesimize odaklama ve gelen düşünceleri olduğu gibi bırakmak. Mesela Nefes alıp verirken aklımıza bir plan geldi.
DevamResmi olarak karantina altında olduğumuz fakat pratikte mutlu mesut hayatımıza devam ettiğimiz şirin, minnoş ülkemizde hayat devam ediyor. Dün yazdığım yazıda “Şehrin beton değmemiş yeşil alanları” cümleme sevdiğim dostlardan biri bir soru ile eşlik etti. Bugün Atina’da beton değmemiş bazı
Devam1972 yılının bir 10 Kasım Günü saat 09:05’te gözlerimi dünyaya açmışım. 500 yıllık Süleymaniye Camiisinin Darrüşifa yani Hastanesi 1940larda restore edilip doğum evi haline getirilmiş. İşte O doğum evinde bu dünyaya ilk kez merhaba demişim. 10 yaşına kadar Fatih ve
DevamMalumalinizin bildiği gibi Yunanistan küçük bir ülke. Taş çatlasa 10-11 milyon nüfusu var. İşte o yüzden çok kalabalık değil. Ülkenin yarısı ise başkent Atina’da yaşıyor. Bu karantina günlerinde büyük bir kısım evde olsa dahi yunan milleti sokaklarla bağlantısını kesmiyor. Köpek
Devam