Bilgiye giden yol
Yeryüzünde insanlarım çoğu kullandıkları ana dillerinde bir çok yabancı kelime varlığından habersiz yaşarlar. Genelde bu kelimeleri kendi dillerinden bir kelime olduğunu sanarak doğup, yaşayıp, ölürler. Dil konusunda meraklı insanlar ancak bunu araştırıp öğrenerek anlar ve öğrenirler. Bir önceki hikayede okursanız
DevamKüçüklüğümden beri Matematik derslerini hiç anlamadım. Anlamadıkça, bilemedikçe üstüme gelen ve bağırıp çağıran ebeveynlerimin sabırsız ve sevgisiz tepkileriyle bu dersten nefret ettim. Nefret aslında korkunun bir ürünüdür. İçimizdeki korkunun tetiklediği bir kara noktadır. Korku kızgınlığı, kızmak ise nefreti getirir. Nefret
Devam
Mahallenin en güzel böreklerini yapan Bay Panos’a çok teşekkür ederim. Kendisi mahallemizin gururu. Gelelim benim hikayeme. Sanırım 1972 yılının güzel bir sonbaharıydı.22 yaşında olmanın verdiği enerji ve olumlu havayla doluydum. Bir akrabamızı ziyaret etmiştim. Orada Tula’yı gördüm. Siyah saçları ve
Devamİsmim Eleni. Çocukluğumda sadece tek bir tren vardı. Akropolisin altından hani şu binlerce yıl önce kurulan medeniyetin beşiğinden geçer sonra sabun,zeytin yağı fabrikalarını selamlayıp Pire’de son bulurdu. Biz ona “Elektriko” yani elektrikli deriz. Bu akşam eski mahallemdeki 85 yıllık bir
DevamBen Atina Metro Sisteminde bulunan “Ambelokipi” metro istasyonunda bulunan bir turnikeyim. Siz bilet veya kartınızı dokunma-tik okuyucuya gösterince benim camdan yapılmış kapılarım iki yana açılıyor. Bu şekilde normalinde kimse ücretsiz karşı tarafa geçmesin diye kapalı duran kalın cam kapılarım siz
DevamYaşım 92 ama hala dincim. İki kızım var.Birisi Atina’da yaşıyor. Diğeri ise Lamia şehrinde. Birkaç ay birinde, bir kaç ay diğerinde kalıyorum. Onların çamaşırı ütüsü bana aittir. Sabah 8 gibi kalkarım. Akşam on dedin mi uyurum. Tek gözüm yaşlılıktan dolayı
DevamBen Vasilis. Ömrümün son demlerini yaşadığım su günlerde biricik eşim Katerina ile Atina’nın göbeğindeki Kolonos semtinde yaşamaktayız. On beş yaşındayım ve biz güvercinler için çok uzun bir ömür demek bu. Şehrin merkezinde olup bu kadar boş alanı olan nadir semtlerden
DevamAtina şehrinde ürettiğimiz pastırma ve sucukları seven insanlar var çok şükür. Bizim ürettiğimiz ürünleri beğenen insanların olması inanın beni çok mutlu ediyor. 1922 yılında kurulmuş bir firmanın en son kuşak sahiplerinden biriyim. Adım Levon. Birinci dünya savaşının çıktığı yıllarda oluşan
Devam