Pınar Gültekin’in katili Cemal Metin Avcı bize yine kendimizi sevmek için bir şeyler yapmamız gerektiğini hatırlattı. Çocuklarımızı sevgi ile yetiştirmemiz gerektiğini bir kez daha anladık. İnsan ayıran her türlü düşünce aslında sevgisizliğin sonucu doğuyor. Korku, nefreti doğruyor. Bu nefret ise ego olarak bize geri dönüyor. Kadınlarımız evlatlarını yetiştirirken onu erkek-kız diye ayırmadan sevmeli. İnançlarımız yaptığımız her hareketin kaynağı. Kadınları potansiyel olarak “Baştan Çıkarıcı” olarak gören inançlarımızı yıkmalıyız. Kadınların istedikleri gibi giyindikleri ama öldürülmedikleri bir ülkede yaşıyorum. Yunanistan’da kadınlar her türlü sorumluluğu alacak şekilde yetiştiriliyorlar. Erkek çocuklarını yetiştirirken onu kadını kollayan ve koruyan değil kadınla eşit bir birey olarak yetiştiriyorlar. Reddedilen erkek burada “Öfke” içinde bulmuyor. Karşısındaki kadının bir insan ve kendinin de bir insan olduğunu görüp reddedilmeyi normal görüyor. Çekip gidiyor. Kadınlar istediği insanla beraber olabiliyor. Kötülük olarak görülüp etkilenmiyorlar.
Bu devrimi düşüncelerimiz de yapmalıyız ki insan olarak yaşayabilelim. Kimse reddedildiği için kendini haklı görüp birisini öldürme hakkına sahip değildir. Fiziksel gücü fazla diye erkeklerin bir kadının hayatına son vermesi insanlık suçudur. Bu düşünce tarzını değiştirmek için aileler eğitilmeli. Kadınlara seçme hakkını uzun yıllar önce getiren bir ülke kadınlarını insan olarak görmeye başlamalı artık. Kadınlar her işte çalışabilmeli ve insan olarak eşit olduklarını önce kendileri hissetmeli. Bir insanın hayatına son veren bebekler yetiştirmeyi bırakmalıyız ki ilerleyelim. Toplumca olgunlaşmak için yapacağımız şey durumumuzu kabul edip bunu değiştirmek için mücadele verme inancına sahip olmak demektir.
Onurlu bir yaşam için lütfen bizi yaratan gücün bizi ne kadar sevdiğini anlayıp korkmadan kendimizi sevelim.