Banka Kasasını sesli şifre ile açmaya çalışan 3 kişinin sahnesi hayatta en güldüm film sahnelerinden birisidir. Ölümlü Dünya filmin en sinir bozucu ve komik sahnesidir. 2 milyon dolar çekmek isteyen 3 seri katil abi-kardeşten en büyüğü 3 kez söylenmesi gereken “Mermer Merve” kelimesini bir türlü söyleyemez. Hayatta en önem verdiğim şeylerden birisidir. Bir kelimeyi doğru telaffuz etmek. Belki Obsesif Kompulsif bir durum. Bir takıntı. Fakat çok dikkat ettiğim halde hep bu telaffuzdan başıma iş gelir. Bazı dillerde bazı sesler yok. O dilin sahipleri de o sesleri çıkartamazlar mesela. Ş sesi bir Yunan için çok zordu. C sesi yoktur. Zan diye ses çıkartırlar. Ş yerine S sesi çıkartırlar. Biz Türkler Peltek Th sesini çıkaramayız. Japonlar L harfini okuyamazlar. R diye okurlar. Bir gün Üsküdar-Burhan Felekte adres soran bir japon bana ingilizce ” Where is Hoteru Voreyburu” diyor. Ne dediğini anlamıyorum. Sonra adresi gösterdi anladım. Voleybol Otel varmış. Orayı soruyormuş.
Çok iyi İngilizce yazıştığım Japon veya Çinli ile karı karşıya gelince anlaşamamak çok normal. Çünkü Latin harflerini hem farklı okuyorlar hem de farklı telaffuz ediyorlar. Guangzhou şehrinin ismini ben “Guanzu” diye okurum. Çinliler “Ganco” diye okuyor. Port Said şehrini (Mısır’da bir şehir ismi) “Bur Saidi” diye okuyor Araplar. Mesela “Thank You” yazıyor biz “Tenk yu” olarak okuyoruz. Doğru okunuşu “Fenk yiu” gibi bir şey. Mesela “δεν θέλω” “Den Telo” yazıyor. “dfen felo” gibi telaffuzu var. Bir Türk olarak benim için çok zor bunu telaffuz etmek. Çünkü Türkçede o sesler yok. Kendimizle iletişim için bile dil çok önemli. Doğru telaffuz ve iyi bir dinleme ile kendimizi anlayabilir ve ruhumuza ses verebiliriz.