Rahmetli Erkin Koray’ın en sevdiğim şarkılarından birisidir “Hayat Katarı” en aşağıda şarkının sözlerinin bir kısmını yayınladım. Bu hayat katarında arkasında takıldığımız zihnimiz bizim mi? Her dediğini yaptığımız akıl kime ait? Gerçekten doğruyu mu söylüyor?

Hayat katarının ta en arka vagonunda yolcuyum
Başımda bere, elimde sarı madenden bir boru
Deli gibi gidiyorum katarın gittiği yere doğru
Hayatta her merhale bir istasyon
Bir durak yeri
Durmak istiyor katar bu istasyonlarda
Dinlenmek istiyor
Fakat ben
Acelem ne bilmem
Sarılınca elimdeki boruya
Üflüyor, üflüyorum
Düüt
On yedi- On Sekiz yaşında bu şarkıyı dinlediğim de adam bu şarkıyı ne kafayla yazmış diye gülüyordum. Samimiyetini ve çılgınlığını hep takdir etmiştim. Şarkının müziği de eşsiz bir rock şarkısıdır. Videosu o kadara kısıtlı olanaklarla çekilmiş ki Erkin Koray, üstü başı perişan, atlet fanilası üstünde bir gömlek. Önü tamamen açık gömlek kafasına bir mendil bağlamış, elinde bir madeni flüt, Haydarpaşa veya Sirkeci garında vagonlar arasında dolaşıyor. Şarkıyı bir kenara bırakırsak. Bana göre hayat katarının lokomotifi zihnimiz. Zihnimiz ne derse onu yapıyoruz. Ruhumuzu da zihnimizin emirleriyle şekillendiren biziz. Tabii , ailemizden ve tüm insanlıktan aldığımız çok baskın genler var ama yine de bizim tercihlerimiz ve seçimlerimiz ruhumuzu beliyor veya beslemiyor. Seçimlerimiz ve bu seçimleri izleme yetimiz bize çok büyük kapılar açıyor.

Modern hayat bir sürü unsuru zihnimizin içine sokarak bizim haberimiz olmadan onu bizden çalıyor. Kendi zihnimizin sesini duymak için bir 10 dakika kendimizde kalabilmek “Lan ne oluyor?” diyebilmek şarkıda dedi gibi ” Acelem ne? nedendir bilmem? Deli gibi gidiyorum! Katarın gittiği yöne doğru” dememizi engeller. Elimizdeki sarı madenden boru her şey olabilir. Cep telefonu, Sakinleştiriciler, Uyuşturucu, İş, meşgale vs. Ön beyini uyuşturan ve kontrolsüz olmamızı sağlayan her şey dengemizi bozan en büyük etmen.

Son söze geçmeden şunu eklemek isterim. Sevgi’nin olduğu yerde koşturmaca, acele, kontrolsüzlük, aşırılık, kaçma dürtüsü olmaz. Sevgi yoksa hayatımızda denge de bozuluyor. Korku ile yaptığımız her şey aşırılığa doğru yol alıyor.

Son Söz : Mutluluğun yolu, sevgiden geçer, hayat sevilince sevince güzel.

Deli Gibi Gidiyorum, Katarın Gittiği Yere Doğru!

Yazı dolaşımı


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir