Bilgiye giden yol
Yaratılan ulus devletler sürekli bir kafa karışıklığı ve tartışma ortamı çıkarmak için bilinçli yaratılmıştır. Kimin ne olduğu önemli değil insan olmak önemli ama insanlar seçemedikleri doğum yeri ve ülkesi yüzünden çok acı çekmiş ve hala çekmektedir. Her bölgeye bir halk
Devam
Bunun için önce bir bölge belirlenir. Sonra bu bölgenin haklarından birisi belirlenir. O halkın antik döneme kadar olan tarihi araştırılır. Sonra o antik dönemden bir kahraman seçilir. Hikaye yaratılır. Sonra en hırslı, ölümden korkmayan, iktidar için anasını bile kesecek birisi
Devam
Uzun yıllar yani 45 sene yaşadıktan sonra İstanbul’dan ayrıldım. Ayrıldığım zaman yani 2017 gibi İstanbul yaşanması zor bir şehirdi. Şimdi çok daha zor bir şehir. Adam gibi bir hayatı yaşamak için iyi bir geliriniz olmalı. Açlık sınırında yani Asgari Ücret
Devam
Zaman Tüneline yeniden girdim işte. “Pişman Etme” şarkısının Yunanca orijinalini duyunca benim aklıma Türkçesi geldi tabii. Şarkının Türkçe sözleri gerçekten çok güzel. 1980’lerde yaşamış birisi olarak ne kadar güzel günlermiş. Sözler harika ama beste ve düzenleme bir o kadar müthiş.
Devam
Televizyon seyretmek ile alerjim var. Televizyonu hiç açmam. Evde yaşayan birisi olunca ve televizyon sesi ile yaşamayı alışkanlık edinmiş birisi olunca bu kişi mecburi bu zararlı cihaza maruz kalmış oluyorsunuz. İnsan ne duyuyorsa ona benziyor çünkü. Televizyon kanalları bizi kötü
Devam
Öncelikle yabancı dil öğrenmek bizi zorlar. Konforumuzu bozar. Yeni bir felsefe ve düşünce tarzına adapte olmamızı gerektirir. Her zaman gittiğimiz yoldan değil değişik yollardan gitmek istediğimiz yere varabileceğimizi gösterir. Farklı düşüncelere ve düşünce tarzlarına varmamızı sağlar. Farklı dediğimiz, Yabancı dediğimiz
Devam
Aynı din adamları gibi politikacılar da bir hikaye yaratıp bu hikayeyi gerçekten olmuş gibi anlatıp bize inandırırlar. Sonra bu hikaye ve semboller ve kahramanlar üzerinden bizi maniple ederler. Bizi uyuşturup ne yaptığımızı bilmeden hayatımızı uyuşuk bir şekilde oradan oraya koşturmamızı
Devam
Akıl gerçekten çok değerli. Onu kullanabilmek öyle bir yeti ki insana fersah fersah insanlık yolu kat etmesine yol açıyor. Otomatik zihinde kalınca ise normal rutin şeyleri yapmış oluyoruz. Hayatta kalmamızı sağlıyor. Doğrudur. Eğer onu kullanmazsak çok önemli kararları hiç düşünmeden
Devam
1970’lerde bestelenmiş Orhan Gencebay, Ferdi Tayfur, İbrahim Tatlıses şarkılarını dinleyince hep kendimi Topkapı-Bloklar minibüslerinde buluyorum. Düz Burunlu Renault Minibüsler, Ford Transit minibüsler ile Magirus minibüsler içinde çamurlu yollarda geçen anlar geliyor aklıma. Geniş parke taşlıydı yollar. Arnavut kaldırımı. Sur dışı
Devam
Erkek kardeşimin “Ağabey, Yılmaz Erdoğan’ın yeni dizi başladı” demesiyle diziyi izlemeye başladım. Sosyal Medyada dolaşan “Pavyonda dans eden Hazal Ergüçlü ” paylaşımlarının da bu dizi ile alkalı olduğunu bilmiyordum. Kardeşim “Bir Demet Tiyatro Gibi” demesi üzerine daha da çok ilgilendim.
Devam
Geçen hafta cumartesi günü Netflix hesabımı açtım. Bir baktım “Büyük İskender- Nasıl Büyük Oldu?” diye Türkçeye çevrilmiş ama “İngilizcesi “Büyük İskender- Bir Allah Yaratmak” “Alexander- The Making of a God” olan belgesel var. Yunan olan eşimle ilgimizi çekti ve belgeseli
Devam
Bugün Bursalı bir arkadaşımla yorumlaştık. İnsanların iletişimi artık yüz yüze değil. Artık telefon bile etmiyoruz. Direkt mesaj da yok. Sosyal medyada gönderi altına yorum yazarak haberleşiyoruz. Adana eskiden nüfus sıralamasında 4. durumdaydı. Şimdi 7.sıraya gerilemiş. Onun altına yorum yazan bir
Devam
Gözlemleme ve bunları aklımda tutma yeteneği Allah’ın bana lütfudur. Bundan dolayı 3 yaşımdan beri yaşadıklarımı hatırlıyorum. Mazot, Toz, Sigara ve İnsan teri kokusunu saatlerce teneffüs ettiğim zamanları çok iyi hatırlıyorum. 5 yaşında yaptığım İstanbul-Adana yolcuğunu size anlatayım. Sene 1977. İstanbul
Devam
Beni en çok ağlatan fotoğraf bina enkazına tırmanıp üstüne tavan çökmüş kızının elini tutmuş babanın fotoğrafıdır. O fotoğrafı görünce kendimi tutamayıp ağlıyorum. Deprem sırasında evde bulunamadığı için kendini suçlayan baba tüm ailesini kaybetmiş. Kızının cenazesinin elini tutarak evladının yanında duruyordu.
Devam
Çünkü bağnazlık bizim aklımızı kullanmamızı engeller. Aklımızı kullanamadığımız zaman nefes alamamaya başlar benliğimiz. O zaman çürümeye başlarız. Milliyetçilik dini de bizi çürütür. Teolojik dinler de . Bağnazlık seviyesinde her şey bizi çürütür. Yaşayan ölülere döneriz. Bunun için okuyup araştırmak ve
Devam