Sanırım bu izlediğim ve hatırladığım 18.Eurobasket şampiyonası. Çocukken babamın sergi için götürdüğü Spor Sergi Sarayı ve Beyaz Gölge tv dizisi ile başlayan basketbola ilgim hala devam etmekte. Bu yılki şampiyonada favori gösterilmezken ikinci sırada turnuvayı tamamlamamız takımda iyi giden güzel şeylerin olduğunu gösteriyor. Takımda Alperen, Ercan, Şeyhmuz ve Erkan altyapıdan birlikte yetişmiş oyuncular. Bunların birlikte oynarken uyumlarına (Erkan çok az süre aldı) Larkin, Cedi ve Kenanın katkılarıyla takım çok iyi savunma yaparak rakiplerini sürklase etmeyi bildi. Hiç yenilmeden finale geldiler. Çünkü savunma ile rakibe hata yaptırıp top kapıp basket atınca rakibin psikolojisi bozuluyor. Tabii ki iyi savunma için çok enerji lazım. Çok kuvvetli olmak gerekiyor. Yorulanların zamanında değişmesi gerekiyor. Dinlenmesi ve tekrar oyuna dahil olması gerekiyor. 12 kişilik kadroda turnuva boyunca genelde yedi oyuncu ile oynadık. Final maçında Almanya’ya karşı son iki dakikaya kadar dayandık. Son iki dakika gücümüz bitti. Kazandığımız topları kaptırdık ve üç tane üçlük yedik. Ergin Ataman da maça bitkin çıktı. Gözleri kıpkırmızı ve çok uykusuzdu. Son iki dakikada dinlenmiş oyuncuları almadı ve mola sonrası son on beş saniyede beraberlik getirecek 3lük denemesini bir pivota yaptırdı.
Tüm takımın alacağı dersler var. Hem basketbol hem de insanlık olarak. Yunanistan maçı sonrası Alperenin yaptığı ırkçı paylaşım gibi hiç insanlığa yakışmyacak şeylerin yapılmaması lazım. EurTakımda 12 kişinin de oynayacağı oyuncuların takıma alınması lazım. Eurobasket 2025 içinde gördüğümm en büyük özellik İsveç, Fİnlandiya gibi kuzey takımlarının da basketbola katkı yaptıkları ve güzel basketbol oynamaya başlamaları. İspanya, Fransa ve Sırbüstan takımlarının turnuvaya erken veda etmeleri de basketbolda artık değişim yapmalarının zamanı geldiğidir. Türk milli basketbol takımı iyi savunma ile neler yapılacağını çok iyi gösterdi. Bu basketbolu tüm takım oyuncularına yaymak bizim için çok önemli.